A flor entronizada

Canda nenos

xogamos

pechados no baño

e preso no peito

brincaba  inconsciente

o corazón

Levamos ocultas connosco as imaxes

 que  ninguén saberá

porque é  difícil contar

que desde tan curta idade

coñeciamos o segredo máis profundo

as razóns e o por que

Porque atopei  o momento preciso no que te bicar

e a penas recordo o teu rostro

pero estás tan presente…!

Daquela recoñeciamos con certeza

que hai erros que acometer

e que ás veces,  paga a pena

dicir adeus

Porque  es a prezada peza 

que conformo agora na area

en pé, disposta

Es a  flor entronizada

e despedirnos… será un don

Raquel Pazos Garrido

26 – 12- 2010

Logo da lectura de RODÓ - Mirando xogar a un neno

Ver entrada seguinte