ALBORADA E SOLPOR *

Outro mundo é posíbel

Eu quedo coa ingrávida

moza con futuro

que ama profundamente o rumor da vida

a do pedaleo incesante

Encho o vaso e non choro

ao recordar algún verso de Keats

O curtume é un proceso laborioso e lento

Brindemos polo lume e a alborada

Non importa se fóra chove

O ceo tínguese de rubio ao solpor.

* Sobre o poema “Principios y Finales” de Joan Margarit

LEANDRO  LAMAS

FORÁNEA

FORÁNEA coma o kiwi

esta doce invasión dos gomos

que fan memoria no padal

Somos a nosa historia

para que, para cando, para onde

Foránea con toda esta armazón

porque a pel absorbe, din

os sales minerais diluídos

porque a pel absorbe facilmente a pomada

Foránea coma un vimbio na quinta avenida

porque queda ben lindo

coma corenta gavelas de estrume

a presión, nun ascensor

Tanto falar para non dicir nada

nesta lingua estranxeira na súa propia terra.

"Todos los cielos" - PELAYO ORTEGA