Á marxe dos grandes loureiros,
as ousadas figuras, o rotundo
dos cumes escarpados de diario
e do balcón abandeirado como un trono

Á marxe do río imparable,
de deternos na beira a escoitar o  rumor, brevemente, e non mollarnos,
de contribuír  cun quilo de azucre, o paquete de arroz ou a propina acordada para fins benéficos

Á marxe da insatisfacción que produce o engano, da decepción  e o corazón corrupto, á marxe de tanto infinito amor, á marxe da páxina, onde as anotacións non son relevantes.