Tocou ¡sábado libre! e decidimos aproveitalo visitando o país veciño.
PORTO, inesquecible, reserva especial, memorable sempre.
Teño costume, cando visito Portugal, de facerme con algún libro de poesía. Deteño o tempo nos estantes, e a modo, procuro escoller, tarefa moi difícil.
Caeron nas miñas mans, "Alexandre O'Neill " dito por Sinde Filipe (cd) e "Navegando nas palabras" de Antonio Paiva.
Confeso que tamén é costume, esa noite, de hotel, comezar a lectura, ¡eu de troula!, na soidade do baño, a media luz, por aquilo de non amolar; a mergullarme e choupar entre os versos (¡que estaríades a pensar...!) de António.
Ahí van , a contracorrente, algúns deles:
"podemos esquecer-nos de nós
podemos esquecer-nos dos caminhos
mas nunca esqueceremos
os olhos que um día nos amaram"
***
"vem descalça na noite
calçar os meus sonhos"
***
"ando à minha procura
esqueço-me sempre do último lugar onde me deixei"
Isto é unha pequena mostra dunha primeira lectura, o que sei certo, é que ei de volver a él.
Fermosas palabras para non esquecer
ResponderEliminar