"Buenos Aires"

JACQUELINE KLEIN TEXIER

Non quero desprenderme dos vellos pantalóns

por máis que me queden grandes

e nunca, nunca

quixera volver usalos

Nin das camisetas preferidas

que por aburrimento e desgaste

ocupan o fondo do armario

o pouso do corazón dá para todo

As paredes da casa manteñen

regueiros de pasadas humidades

E non quero  ser pegada na area que borre o mar

por máis que estea de moda

e indique liberación

Son presa de cada molécula que amo

e aínda así podes marchar

a casa non fica baleira sen ti

Por máis que foi usada

na maleta levas o olor das bólas de naftalina,

pequenas ilusións…

Para cando volvas, se volves

repararás na miña roupa máis estreita

e as paredes do cuarto

seguirán da mesma cor