ENTRE
AS SABAS
Nunca choveu que non
escampara
E na cabeza, entre as sabas, sucede
un continuo devir
de frechas de cores
que se rozan,
van paralelas e
interseccionan
en opostas direccións,
algunhas queiman como
o lume,
absolutamente todas
brillan con fulgor
e fan o ruído
excitante
das motoserras a todo
gas
Hai algunha atrevida
que aínda ousa falar
de amor,
outras foxen espavorecidas
a ningún lugar
e algunha, perdida,
leva ás costas
o peso atroz que supón
unha ilusión
A pesar de tanta
axitación
non pensedes, eu
ben o sei, non estou
tola
é só, que nalgunhas noites
de paixón,
me chove no tellado.
Sem comentários:
Enviar um comentário