A LUZ ACESA
De retiro, ata pronto,
Porque eu vinche crecer coa melena ondulada ao vento
e os bolardos servíannos para facer cabriolas e pasar o tempo divertido
Por entón a vida corría a toda velocidade e o furacán era unha ilusionante aventura
Logo foi cando ordenamos as estancias e os alisios mantíñanse relativamente constantes, sen confluencias,
a miña liberdade, a túa independencia
Xa por entón advertimos que todo podía suceder pese a ter
a luz acesa, os cadros enmarcados
cada un na súa parede
mentres caía o muro de Berlín
tivemos que tender pontes
e lanzar bengalas para saber da nosa posición no mundo.
Cando saias, fai favor, pecha a porta
e deixa a tele acesa
por si esperto en metade da
noite
e non sei onde estou.
Sem comentários:
Enviar um comentário