ALBORADA E SOLPOR *

Outro mundo é posíbel

Eu quedo coa ingrávida

moza con futuro

que ama profundamente o rumor da vida

a do pedaleo incesante

Encho o vaso e non choro

ao recordar algún verso de Keats

O curtume é un proceso laborioso e lento

Brindemos polo lume e a alborada

Non importa se fóra chove

O ceo tínguese de rubio ao solpor.

* Sobre o poema “Principios y Finales” de Joan Margarit

LEANDRO  LAMAS