Aínda podo pensar que non te coñezo,
que nunca existiches
borrarche dunha plumada
como un guión inacabado
teño poderes máxicos
para dirixir os soños
para inventarme a vida
porque realmente…
somos actores nun papel de prezada modulación
podo elixir aviarte nas miñas ás
ou limpar as follas caídas, murchas
pero decidín amarte libremente
sen avaliar a túa condición de voz en off
sen o teu consentimento
A felicidade
é un estado emocional
altamente subxectivo
a idílica estación en tránsito
á que permanezo fiel
Talvez a escena final sexa
unha versión propia.
Sem comentários:
Enviar um comentário