E CON TODO

E CON TODO

Aínda que esvaia con témperas

a toda cor, as crebas da tempestade

e chante nos días

máis de mil sorrisos

pola claridade que expanden os teus ollos

Aínda que vista con luvas de néboa as mans

que ansían…

e acepte vilmente

que a memoria me engane

Aínda que tire da sedela como unha rincha

a piques de fenecer

ávida de fame, con toda a miña forza

e suba á superficie contra toda tempestade

mil veces enganchada a este cálido anzol

totalmente desgarrador,

disque os peixes teñen escasa memoria

Aínda así, e con todo, son feliz

Cangas do Morrazo, 26 setembro