Somos, ese instante de
vagón
no que dous corpos se
visualizan
a través do cristal
en vías opostas.
Levamos esa maxia nos
ollos
de encontrarnos e
perdernos
continuamente.
Somos, ese instante de
luz.
Se o meu vagón se detivese
agardaría
pacientemente nese punto
toda a miña vida
POR VERTE PASAR
Raquel Pazos
07 xaneiro 2014
Sem comentários:
Enviar um comentário