CÓMPLICES
Somos
ese
momento intenso
de
fugacidade compartida
Vimos
do mesmo azar,
sopro
que nos fendeu
e
pese a todo non,
non
somos vulnerables
Se
toca a rentes do chan
sabémonos
manter
quedas
no aire
Contigo
xunto a min
sinto
a ledicia
de
pompas a estalar
Contigo
xunto a min
sería
como nacer de novo
Non,
non demores máis,
chámame
pronto.
Raquel Pazos
Garrido
Sem comentários:
Enviar um comentário