A VIAXE

Que pouco temos por dicirmos

ti e mais eu,

as palabras que falan de nós

prefiren quedar á sombra

ao recendo da maceira en flor

Acompáñame golpeada e medio rota

cargada  de máis coma sempre, a maleta

por aquilo de recordarme o efémero das cousas

Eu pertinaz a miúdo

sento nela para fechala

e manteño a ilusión vigorosa

baixo cadeado

para que na viaxe nin unha soa peza

por máis que se empeñe

quede atrás.