“A
poesía non é literatura. A literatura é unha creación humana grandiosa, pero a
literatura é ficción e a poesía é realidade.
A
literatura narra, describe, explica ou representa, e todo iso o fai dentro da
ficción. A poesía non é ficción senón parte da vida, da nosa propia vida.
En
poesía, con frecuencia trátase do noso sufrimento e do noso pracer, da nosa
causa existencial.
Pola
poesía convertemos o noso sufrimento en pracer. A poesía é unha realidade e
unha conduta, e non é, necesariamente, unha representación, un ornamento ou
unha actividade informativa.”
ANTONIO
GAMONEDA, Poesía en la residencia
Sem comentários:
Enviar um comentário